Bu gün marketinq və reklam sahəsində müşahidə etdiyimiz mənzərə narahatlıq doğurur. Artıq illərdir qadın bədəni üzərindən qurulan reklam məntiqinə alışmaq məcburiyyətində qalmışıq.
Təəssüf ki, indi isə bu tendensiya daha da təkamül edib və yeni, bir o qədər də narahatedici mərhələyə keçib: fiziki qüsurlu insanların, xüsusilə də nanizmdən əziyyət çəkən fərdlərin, bədənləri və xüsusiyyətləri reklam aləti kimi istifadə olunur.
Bu cür insanları cəmiyyət qarşısında güya “əyləncə obyekti” kimi təqdim etmək, onların çatışmazlıq kimi görünən xüsusiyyətlərini qabartmaq yalnız etik deyil, həm də insani dəyərlərə ziddir. Bu şəxslərin fiziki vəziyyəti onların öz seçimləri deyil, genetik və ya bioloji səbəblərlə yaranmış bir haldır. Onları bu fərqlilikləri ilə istehzaya tuşlamaq, yüngül və məzmunsuz reklam məzmunlarında simaya çevirmək, sadəcə insani duyğuları deyil, sosial məsuliyyəti də ayaq altına almaq deməkdir.
Bəziləri bu halları “iş vermək”, “gəlir qazandırmaq” kimi bəraətləndirə bilər. Lakin sual olunur: bu gəlir necə bir mənəvi dəyərin üzərində qurulur? Əgər gəlir insan ləyaqətinin alçaldılması bahasına qazanılırsa, bu gəliri necə doğru saymaq olar?
Ən acınacaqlısı isə bu cür reklamların altında yer alan rəy və şərhlərdir. İnsanların bədən quruluşunu məsxərəyə qoymaq, onları aşağılayıcı ifadələrlə etiketləmək bizi insanlıqdan nə qədər uzaqlaşdırdığının göstəricisidir.
Nəticə olaraq, bu cür yanaşmalar təkcə marketinqin deqradasiyası deyil, cəmiyyət olaraq empatiya və əxlaq ölçülərimizi də itirməyə başladığımızın göstəricisidir. Bu gedişat qarşısında susmaq, həm də bu haqsızlığa ortaq olmaq deməkdir.
Regional Sosial Təşəbbüslərə Dəstək İctimai Birliyi.
Gülnar Nəsibli
