Elin bir sözü var: “Dürüstün səsi çıxmaz, dələduzun səsi dünyanı bürüyər.”
İndi baxırsan, kim harda qazi adı qazanıb, elin gözündə şərəf simvolu olubsa, onun haqqı, səsi çox zaman batır sükuta. Amma küncdə-bucaqda, heç döyüş qoxusu duymayanlar gündəmdədir..
Əsl qazilər isə çoxu susur…
Çünki onlar bilir ki, qəhrəmanlıq hay-küylə satılmır. Qan töküb, can qoyub, indi bir parça haqqını istəyir, amma qarşısına sənəd, arayış, “gözlə bir az” səddi çəkirlər.
El arasında belə deyərlər: “Qaziyə quru təşəkkür, saxtaya isə medal.”
Bəziləri “mən qaziyəm” deyib kresloya yaxın düşür, bəziləri bu adı reklama çevirir. Amma o torpaq uğrunda döyüşən oğul indi kirayədə yaşayır, şəhid yoldaşının adını çəkəndə başını aşağı salır.
Bu nə ədalətdir ki, döyüşən susur, danışan oynayır?
Xalqın yaddaşı güclüdür –
Adını nahaqdan qazi çıxaranı da, haqqı yeyilən əsl QAZİNİ də unutmur…
Xalq ümumiyyətlə heç nəyi unutmur…
Zaur Talıblı
